Θέτις

I

Μυθολογικό πρόσωπο. Ήταν κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας, μητέρα του Αχιλλέα και η ωραιότερη από τις πενήντα Νηρηίδες. Την ερωτεύτηκαν ο Δίας και ο Ποσειδώνας, οι οποίοι απομακρύνθηκαν, όταν τους είπε η Θέμις ότι ο γιος της Θ. θα γινόταν ισχυρότερος από τον πατέρα του· έτσι, αποφάσισαν να την παντρέψουν με έναν θνητό, τον Πηλέα. Η Θ. όμως δεν δεχόταν την απόφασή τους και όταν την πλησίαζε ο Πηλέας, εκείνη μεταμορφωνόταν σε φωτιά, σε φίδι, σε δέντρο, σε νερό, σε λιοντάρι, σε φώκια κ.ά. Τελικά υπέκυψε και οι γάμοι έγιναν με μεγαλοπρέπεια στην κορυφή του Πηλίου, στο άντρο του κένταυρου Χείρωνα, μπροστά σε όλους τους θεούς. Σύμφωνα με μια παραλλαγή του μύθου, η Θ. γέννησε πριν από τον Αχιλλέα έξι παιδιά, τα οποία δεν έζησαν, γιατί θέλησε να δοκιμάσει αν η θεϊκή τους φύση θα τα έσωζε από το νερό και τη φωτιά. Προσπάθησε να κάνει αθάνατο και τον Αχιλλέα βυθίζοντάς τον στη φωτιά, την είδε όμως ο Πηλέας και την εμπόδισε να ολοκληρώσει το έργο της. Από τότε αφιέρωσε με δραματική αγωνία στον Αχιλλέα όλη της τη στοργή, την τρυφερότητα και την αγάπη, γιατί ήξερε ότι ο γιος της θα πέθαινε νέος. Όταν άρχισε ο Τρωικός πόλεμος, η Θ. προσπάθησε να τον κρύψει στη Σκύρο, ανάμεσα στις κόρες του βασιλιά Λυκομήδη, αφού τον έντυσε με γυναικεία ρούχα. Όταν απέτυχε, παρακάλεσε τον Ήφαιστο να του ετοιμάσει την πανοπλία. Από τότε τον παρακολουθούσε, του παραστεκόταν σε κάθε δύσκολη στιγμή και κατέφευγε συχνά στον Δία για την εξασφάλιση της προστασίας του. Η Θ. ήταν ωραία και αγαθή θεότητα, που προσέφερε ευεργεσίες: βοήθησε τον Ήφαιστο, τους Αργοναύτες, τον Θησέα, τη Δανάη, τον Διόνυσο και τον ίδιο τον Δία. Λατρευόταν σε πολλές ελληνικές πόλεις και ιδιαίτερα στη Θεσσαλία.

Ο Πηλέας απαγάγει τη Θέτιδα, παράσταση του «ζωγράφου του Μαρσύα» (Βρετανικό Μουσείο, Λονδίνο).

II

(Αστρον.). Αστεροειδής πλανήτης, που επισημάνθηκε στις 17 Απριλίου 1852. Το φαινόμενο μέγεθός του σε απόσταση μίας αστρονομικής μονάδας από τη Γη και από τον Ήλιο είναι 7,76. Η διεθνής ονομασία του είναι Thetis 17.